wedstrijdverslagen

Omega sledehondenteam

verslag van mijn eerste wedstijd, de Kivo kempentrail in het weekend van 24 en 25 oktober 2015

 

Toen 6 jaar geleden Maya en Tara in mijn leven kwamen begon mijn interesse in de sledehondensport. Mijn toenmalige vriendin had er niet mee en dus viel mijn droom snel in duigen. Toen ik (bijna) 3 jaar geleden een relatie kreeg met Christel begon het toch weer te kriebelen, maar wat moest ik, de 2 meiden zaten bij mijn ex en van samenwonen was (nog) geen sprake. Om mij een plezier te doen is ze toen samen met mij naar de Peel en Maas challenge gegaan. Bij elke start van een team stonden bij mij de tranen in de ogen, deels omdat ik mijn meiden miste en omdat dit was waar ik van droomde.

Bij Christel kwam ook het enthousiasme naar boven om met honden te gaan werken. Samen plande wij onze weg die wij wilde gaan bewandelen. Een weg die voor ons een andere wending kreeg toen ineens mijn meiden op Markplaats stonden. Vele weten nog hoe wij gevochten hebben en met heel veel hulp van mensen zijn te toen bij ons gekomen.

Van Tara was als snel bekent dat sporten voor haar niet echt goed zou kunnen zijn en besloten wij om een hond er bij te zoeken om samen met Maya te gaan sporten. Maar weer liep het even anders, Maya haar heupen werden bij de keurig voor de sport in eerste instantie afgekeurd ivm vermoeden van HD. Nog voor wij bij de DA weg liepen zat het in mijn hoofd, niet met Maya dan maar kijken of we een sportmaatje voor Diesel kunnen vinden. Dit werd in mei dus onze witte kanjer Snowy.

Diesel en Snowy hebben allebei een verleden, Diesel heeft voor ons nooit een echt mooi honden leven gehad en Snowy was een gezellige huishond. Beide hadden nog nooit iets met de sledehondensport gehad dus we hadden een leuke uitdaging, een 6 weken geleden zijn we voor het eerst met ze gaan trainen, het was wat onwennig voor ze en hun conditie was laag, maar elke week deden we een stapje extra. trainen en oefenen tijdens het uitlaten met de comando's, Christel en ik zijn zo met ze bezig geweest om ze klaar te stomen voor de eerste wedstrijd.

Gisteren was het dan ook zo ver, om 7 uur vertrokken we naar onze eerste wedstrijd, ik stijf van de stress en denkende wat er allemaal fout kon gaan.

Om 10:40 mocht ik dan echt weg, op naar mijn eerste trail ever. Een ontlading van emotie kwam vrij toen ik eenmaal weg was, wat deden de jongen het toch goed. Okay aan het einde kwamen ze iets te kort maar het is niet anders, ze deden het toch maar even.

Een mooie tijd van 16:37 deed mij nog trotser zijn dan ik al was.

Het was geen toptijd maar dat deden we het om niet om, ze hadden een trail volbracht en dat was ons doel.

Vandaag mochten ze voor de herkansing, door de regen van vannacht was de trail iets zwaarder en moesten de mannen nog harder werken. Ik had me al voorgenomen om ze niet over de kop te laten lopen en samen gewoon te genieten van deze 2de dag. Maar ondanks dat de trail echt zwaarder was hebben ze het rondje toch in 17:55 gelopen.

Ik ben echt zo gelukkig hoe het gelopen is en hoe onze jongens het gedaan hebben. We hebben geen winnaars maar daar draait het bij ons niet om. Ze moeten het leuk vinden en de tijden ach, ze horen er bij.

Altena sledehondenwedstrijd 28 en 29 November 2015